Man en intellectueel: het probleem van communicatie

Aan het einde van de XIX en het begin van de 20e eeuw sprak iedereen vooral over de “confrontatie van de intelligentsia en de mensen”. Wat was in feite spraak? En is het vandaag relevant?

Deze concepten zijn al lang vervaagd, https://libido-man.com/factoren-die-de-mate-van-seksueel-verlangen-beinvloeden-individuele-factoren/ maar het probleem blijft. Vooral het probleem van communicatie. Deze culturele afbakening zelf vond plaats in het tijdperk van Peter de Grote. Boeren en adel spraken letterlijk verschillende talen. Het leven van sommigen en anderen was anders als een buitenaards wezen, en de ideeën over het leven waren niet alleen anders, maar vaak diametraal tegenover. De confrontatie ging door met de komst van een vodden en stedelijke intelligentsia.

In de XVIII en XIX eeuw waren de relaties van een opgeleide persoon en boer van nature beperkt en ongelijk. Tegelijkertijd, de meest verstandige en gevoelige van de intellectuelen die zijn ontvangen van deze communicatie en plezier, en tot op zekere hoogte een les. De figuratieve toespraak van een gewone man werd bewonderd, zijn nauwe communicatie met de aarde, de associatie met natuurlijke cycli gaf een verstandige houding ten opzichte van leven en dood, niet bezaaid met stedelijke drukte, niet gladgemaakt met valse etiquette, niet verdraaid door zijn overwegingen. Vanaf de schoolcursus weten we dat de intelligentsia zelfs geneigd was om de mensen te idealiseren. Revolutie, ongeacht hoeveel iemand erbij hoort, heeft de structuur van de samenleving volledig veranderd. Voor het grootste deel zijn we allemaal, in de eerste zin van het woord, geen elite en geen volk. De opleiding van de intellectuelen van de stad is vrij secundair, ondanks de aanwezigheid van een diploma. We ondersteunen de breedte van de horizon met behulp van tv en populaire tijdschriften. Aan de andere kant, zelfs in een verlaten dorp met voorzieningen in de tuin op het oude dak, zul je vaak een satellietantenne zien.

Boeren (het is vreemd om te zeggen – waar de boer?) zal je vertellen over de Andron Collider (de letters op wonderbaarlijke wijze verward), hoewel het onwaarschijnlijk is dat het zijn afspraak uitlegt. Voeg eerder toe dat geld wordt uitgegeven in een onbekende aan wat, het zou beter zijn om de pluimveeboerderij te herstellen. Maar wij, nieuwsgierig, verlicht, begrijpend dat het idee groot is, stellen we ons ook vaag voor wat de betekenis van de Higgs Boson. Dat wil zeggen, we zijn in wezen gelijk, maar toch realiseren we ons dat we te maken hebben met een persoon, niet onze kring. Met het gebruikelijke gemak om te praten over goed bekende dingen uit het gebied van kunst, wetenschap, politici ermee zullen dat niet kunnen. Intellectueel voelen we ons mobieler en onafhankelijker, omdat we gewend zijn om informatie uit verschillende bronnen te tekenen. Hij is voor het grootste deel tevreden met informatie die hij ontvangt van twee federale kanalen.

Zelfs als we het bijvoorbeeld niet leuk vinden, bijvoorbeeld, in de “drie zusters” de militaire wandeling in de Rode Legeruniformen en de zoute flaunts in jeans, staan ​​we nog steeds open voor de nieuwe in kunst, terwijl de man Picasso of Kandinsky nog steeds lijkt Om Daubs te zijn, worden Tarkovsky -films verveling geboden, van poëzie waardeert hij Asadov meer dan anderen, maar heeft nog nooit gehoord van een uitvoering.

Tegelijkertijd heeft hij geen traditioneel respect voor de opgeleide (waarom zou hij?)). Hij waardeert, zoals voorheen, meer dan iemand die weet hoe hij iets met zijn eigen handen moet doen. We ervaren op hun beurt geen petita voor hem en hebben geen last van een complex van een berouwvolle edelman. Natuurlijk werkt hij een beetje behendigheid op de grond, hoewel hij niet langer koeien en varkens heeft, en hij gaat vaak naar de markt voor groenten, en niet naar de tuin. Ons beroep is, als dit natuurlijk geen dokter is en geen leraar, hij zal weinig over hem zeggen. We kijken allebei naar elkaar met een deel van de ironie. Onze toespraken zijn vergelijkbaar. Nou, de ene heeft wat meer dialectismen, de andere heeft boekwoorden. Tegelijkertijd beide. Het is bijna onmogelijk om nieuws uit te wisselen. Dus, na het weer te hebben gesproken, en het oneens, wederzijds ontevreden.

Ik ben bang dat de schuld van zo’n ongemakkelijke en pijnlijke situatie snobber is, waarvoor we allemaal geen reden voor iedereen hebben. Laat me je eraan herinneren dat snobisme “een claim is op hoge intellectualiteit, prachtige smaak of autoriteit in een bepaald gebied en tegelijkertijd een arrogante houding ten opzichte van degenen die naar verluidt van deze verdiensten zijn beroofd”. Zijn snobisme heeft natuurlijk een man.

Ondertussen is elke ervaring interessant en de aandacht waard. Je hoeft alleen maar te kunnen en graag naar een ander te luisteren. Ja, je kunt niet praten over slim en hoog met een man. Maar in de intellectuele omgeving worden deze gesprekken vaak gegeven aan de viering. En iedereen heeft aanzienlijke problemen. Kinderen, ouders, liefde, geld, dood. De ene man praat veel en opwindend over de jacht, de andere, de imker, over communicatie met bijen, de derde – over de oorlog die hem als kind vond. Iedereen in reserve heeft minstens een paar verhalen uit het leven en over het leven waarin de geest, observatie en de ervaring van de ervaring zich manifesteerden. Dit is in het algemeen bekend: met een persoon moeten we zeggen dat hij geïnteresseerd is.

Het is moeilijker wanneer een eenvoudig persoon voor je staat, maar met claims. Het maakt niet uit of een persoon geen enkel boek heeft gelezen, problemen, als hij nog steeds één boek leest. Zoiets streeft ernaar met je te praten over Smart. Dan komt er een aflevering van de herinneringen van Gorky over Tsjechov. “Prachtig eenvoudig, hij hield van alles eenvoudig, echt, oprecht en hij had een eigenaardige manier om mensen terug te gaan”. Zodra een leraar op het platteland naar hem toe kwam en onmiddellijk sprak over de slimme: “Uit zulke indrukken van zijn, wordt zo’n mentaal conglomeraat gevormd over het pedagogische seizoen, dat …” “Vertel me,” vroeg Tsjechov rustig en liefdevol: ” Waren de jongens in je provincie?»Masker of Scholarship werd weggegooid, een gesprek over het leven ging.